Ik neem de bloemkool in mijn handen, voorzichtig als ware het een teer kinderhoofdje en leg haar op de donkere bank. Zonlicht valt in lijnen over haar bladeren. De nerven zijn zichtbaar en ik verbaas mij over de schoonheid van de vormen die ontstaan door de werking van licht en schaduw.
Grote meesters in de fotografie
Tijdens de eerste les van de cursus ‘Grote meesters in de fotografie’ vertelt Karin over het werk van Edward Weston en krijgen we voorbeelden te zien. Zwart-wit foto’s van onherkenbare groenten. Beelden die een paprika, een champignon, een koolblad blijken te zijn.
We krijgen de opdracht om thuis aan de slag te gaan met groenten en fruit en deze vanuit structuren en vormen te fotograferen. Een tweede opdracht is het fotograferen vanaf een hoog standpunt, een sterke compositie zoeken en daarbij de horizon weg te laten. Gefotografeerd vanuit een raam, trap of trappenhuis. Beroemde fotografen als Kertesz en Mohogly Nagy zijn onze inspiratiebronnen.
Fotograferen met je smartphone
Met mijn iPhone 5 lig ik schuin op de grond en half onder de bank om het juiste licht op de bloemkoolbladnerven te vangen. Ik bestudeer de kool van buiten en van binnen. Ik snijd haar door en laat mij verrassen door de beide helften die doen denken aan hersenen. Na zo’n vijftig foto’s gemaakt te hebben, kijk ik of er één mooie tussen zit. Het zonlicht verplaatst zich dus ik moet opschieten. De bladeren beginnen te verleppen en de bloemkool valt uit elkaar. Op de zwarte bank liggen de witte bloemkoolroosjes als kunst verspreid.
Voor aanvang van deze fotocursus had ik niet kunnen bedenken dat ik zo geïnspireerd zou kunnen raken door licht en schaduw, lijnen en vormen. En dit zonder enige kennis van belichting, perspectief, groothoek en witbalans, maar puur fotografie vanuit mijn hart met een eenvoudige iPhone.
Zwart wit fotografie
De bloemkoolbeelden in kleur zet ik om in zwart-wit. Evenals de latere straatbeelden die ik maak. De Leeuwentrap in Vlissingen waar ik op een late middag toevallig langs loop leent zich uitstekend voor deze tweede opdracht. Ik neem mijn mobieltje en fotografeer. Voetgangers die de trap op komen probeer ik te ontwijken. Ik wring mij in bochten om het late middaglicht te vangen zonder horizon in beeld te brengen. Mijn creativiteit wordt geprikkeld. Overal zie ik nu lijnen, vormen en structuren en ik merk dat de zee foto’s die ik sinds 21 september 2017 dagelijks maak, veranderen. Ze worden speelser en gedurfder.
Nooit had ik kunnen dromen dat ik mezelf op een mooie dag in de winter een gelukkige bloemkoolfotografe zou noemen.
Elizabeth van den Dries Schrijfster – Strandjutter van woorden en beelden.
https://www.facebook.com/Schrijf-aan-Zee-106532192847414/
